پارکینسون بیماری‌ای پیش‌رونده است و به مرور زمان بدتر میشود. اما معمولا روند این وخامت کُند است. و بیش از چندین سال طول می‌کشد. بنابراین روند درمانی مناسب می‌تواند به داشتن زندگی عادی در فرد بیمار کمک کند. ومنجر به کاهش تدریجی عملکرد فرد میشود.
تا به حال هیچ‌کس به علل معیوب شدن سلول‌هایی که باعث بروز این بیماری می‌شوند پی نبرده است. اما محققان همچنان در حال انجام مطالعات گسترده برای یافتن پاسخ این سؤال و اثبات علل احتمالی بیماری پارکینسون از جمله بالا رفتن سن و سموم موجود در محیط زیست هستند.
پارکینسون بیماری است که سیستم حرکتی بدن را مختل می‌کند. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که برخی سلول‌های خاص در مغز دچار مشکل می‌شوند. معمولا این سلول‌های عصبی مسئول تولید ماده‌ی شیمیایی مهمی به‌نام دوپامین هستند. دوپامین ماده‌ای است که با بخش کنترل‌کننده‌ی حرکات بدن در مغز مرتبط است. سیگنال‌هایی که دوپامین به مغز می‌فرستد به ماهیچه‌ها اجازه‌ی حرکت می‌دهند. هنگامی که فرد به پارکینسون مبتلا میشود. این سلول‌های عصبی از کار می‌افتند و دوپامین به اندازه‌ی کافی ترشح نمی‌شود، در نتیجه فرد برای حرکت دچار مشکل میشود.
آلزایمر یک بیماری مغزی غیرقابل برگشت است که به آرامی حافظه و قدرت تفکر را از بین برده و حتی توانایی انجام کارهای ساده را از فرد می‌گیرد. بیماری آلزایمر به آرامی شروع میشود. این بیماری در وهله اول قسمت‌هایی از مغز که کنترل حافظه و زبان را به عهده دارند دربر می‌گیرد. آلزایمر یک بیماری پیش‌رونده است. این بدان معناست که به مرور زمان قسمت‌های بیشتری از مغز آسیب می‌بیند. زمانی که این اتفاق می‌افتد، علائم بیشتری دیده شده و بیماری تشدید میشود. بیماری آلزایمر یک بیماری مهلک است که در نهایت بر تمام شرایط زندگی فرد تأثیر می‌گذارد.
علائم
گیجی، سردرگمی و گم شدن در مکان‌های آشنا
اختلال در تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی
اختلالات تکلمی و زبان
مشکلات مربوط به بیرون رفتن بدون کمک یا انجام فعالیت‌های خود مراقبتی
تغییرات شخصیتی مانند تبدیل‌شدن به فردی تهاجمی، پرتوقع و مشکوک
خطاهای حسی (شنیدن یا دیدن چیزهایی که وجود ندارند) و توهم (اعتقاد به چیزهایی که درست نیستند)
اختلالات خلقی یا اضطراب