روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمن است، به این معنا که سیستم ایمنی خود بیمار به بدن او حمله میکند . در بیماری روماتیسم سیستم ایمنی بدن به بافت های سالم مفاصل حمله میکند و موجب التهاب مایع درون مفصل می شود.
التهاب مایع درون مفصلی ( با نام سیناویوم) میتواند موجب درد ، خشکی و بی حرکتی، ورم ، گرمی و قرمز شدن مفصل شود . مفصلی که مورد حمله قرار گرفته است حتی ممکن است تغییر شکل بدهد و در نتیجه شخص توانایی حرکت دادن ان به طور عادی را نداشته باشد. روماتیسم لگن بیماری است که در بدن شخص پیشروی میکند و به صورت دوره ای درد و التهاب آن بیشتر می شود که به آن “حمله” می گویند و بعد از گذشتن از هر حمله بیماری ، درمان روماتیسم مفصلی صورت گرفته و درد و التهاب بهبود میابد و در ادامه به علایم روماتیسم مفصلی میپردازیم.
“اسپوندیلیت آنکیلوزان” یا ” بیماری روماتیسم ستون فقرات ” یک بیماری مزمن است که به‌صورت عمده ستون فقرات را تحت تأثیر قرار می‌دهد. علت بروز بیماری ناشناخته است اما تعامل عوامل ژنتیکی و محیطی میتواند در پدید آمدن این بیماری نقش داشته باشند. عوارض روماتیسم ستون فقرات از طریق ترکیب نشانه‌های بالینی و یافته‌های رادیولوژی مانند وجود کمردرد التهابی، آنتزیت (التهاب محل اتصال استخوان‌ها به رباط یا تاندون‌ها) و یا آرتریت تشخیص داده میشود.
آرتروز به معنی التهاب مفاصل است. التهاب یکی از واکنش های طبیعی بدن نسبت به بیماری ها و یا آسیب ها است و شامل ورم، درد، خشکی و گرفتگی می شود. التهاب هایی که برای مدت طولانی باقی می مانند و یا به صورت مکرر عود می کنند (از جمله در آرتروز) می توانند منجر به آسیب دیدن بافت های بدن شوند.
مفصل جایی است که دو یا چند استخوان به هم وصل می شوند، مانند زانو و یا لگن. بخشی از استخوان که در مفصل با استخوان دیگر درگیر می شود با ماده ای اسفنجی به نام غضروف پوشیده شده است که باعث می شود استخوان به راحتی و بدون درد حرکت کند. در مفاصل مایعی لغزنده به نام مایع سینوویال ترشح می شود که این ماده مفصل را تغذیه کرده و اصطکاک آن را کم می کند. استخوان ها با بافت های طناب مانند بسیار قوی به نام رباط به هم متصل می شوند. رباط ها به ثبات استخوان ها کمک می کنند. عضلات و تاندون ها نیز از مفاصل پشتیبانی کرده و باعث می شوند شما بتوانید حرکت کنید.
در آرتروز، یک یا چند منطقه از یک مفصل ملتهب شده که باعث بروز درد، سفتی و گاهأ اختلالات حرکتی می شود. برخی از انواع آرتروز ها بر سایر بخش های بدن از جمله پوست و ارگان های داخلی تاثیر می گذارند.
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) که از آن تحت عنوان لو گهریک یا بیماری نورون حرکتی یاد میشود. یک اختلال تحلیل برنده و پیشرونده است. که به تخریب آن دسته از سلول‌های عصبی می‌‌پردازد که وظیفه کنترل حرکات ارادی عضله را بر عهده دارند. به این سلول‌ها نورون‌های حرکتی می‌گویند که از مغز و از طریق ساقه مغز یا طناب نخاعی به عضلات که وظیفه کنترل حرکات بازو با قفسه سینه، گلو و دهان را بر عهده دارند متصل می‌شوند. در افراد مبتلا به این اختلال این سلول‌ها از بین می‌روند. و باعث می‌شوند که بافت عضلانی دچار تحلیل رفتگی شود. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک تاثیری بر روی عملکرد حسی بیمار یا قابلیت‌های ذهنی او ندارد. سایر نورون‌های غیر حرکتی از قبیل نورون‌های حسی که اطلاعات را از اعضای حسی بدن به مغز ارسال می‌‌کنند سالم باقی خواهند ماند.
سنگ کیسه صفرا، رسوبات سخت شده ی صفرا هستند که می توانند در کیسه صفرا ایجاد شوند. صفرا، مایعی گوارشی است که در کبد تولید می شود و در کیسه صفرا ذخیره می شود.
هنگام غذا خوردن، کیسه صفرا منقبض می شود و صفرا را به درون روده کوچک تخلیه می کند.
سنگ کیسه صفرا، رسوبات سخت شده ی مایع گوارشی است که می تواند در کیسه صفرا ایجاد شود. کیسه صفرا، اندامی کوچک و گلابی شکل در سمت راست شکم، دقیقا زیر کبد است.
کیسه صفرا، مایع گوارشی به نام صفرا را که به داخل روده کوچک ترشح می شود، نگهداری می کند.
اندازه سنگ صفرا می تواند از کوچکی یک دانه شن تا بزرگی یک توپ گلف متغیر باشد. برخی افراد، تنها دچار یک سنگ صفرا می شوند، در حالی که برخی دیگر، دچار سنگ های بسیاری می شوند.
افرادی که بر اثر سنگ صفرا، علائمی را تجربه می کنند، معمولا نیاز به جراحی خارج کردن کیسه صفرا دارند. سنگ هایی که باعث ایجاد هیچ علامت و نشانه ای نمی شوند، معمولا به درمان نیاز ندارند.