دمانس (به لاتین: dementia) یا خِرَدسودگی در پزشکی و روان‌پزشکی، اختلال مزمن و گاهی حاد فرایندهای روانی به علت بیماری عضوی مغز که با تغییر شخصیت و نئاندرتال شدن و موقعیت‌ناشناسی و اختلال در حافظه و داوری و اندیشه همراه است. شایع‌ترین نوع دمانس، زوال عقل سالخوردگی یا بیماری آلزایمر است.
از دیگر عوامل ایجاد دمانس می‌توان به سکته مغزی، روان‌آشفتگی (دلیریوم) ناشی از سمی شدن بدن در اثر مواد مخدر و روان‌گردان و بیماری‌های ناشایع ولی معروف مانند جنون گاوی اشاره نمود. طبق تعریف، خردسودگی عبارت است از تخریب پیش رونده کارکردهای شناختی که در زمینه‌ای از هشیاری کامل (بدون وجود دلیریوم بسته به نوع عامل آن) بروز می‌کند.
دمانس از علائم بیماری و به صورت مجموعه‌ای از عملکردی‌های بد بالینی شامل اختلالاتی در حافظه، زبان‌پریشی، تغییرات روان‌شناختی و روان‌پزشکی و مختل شدن فعالیت‌های روزمره تظاهر می‌یابد.
وقتی بیماری با شکایت اختلال ذهنی و یا حافظه به پزشک مراجعه می‌کند، شاید تنها نوع بیماری که خود و همراهانش به آن فکر می‌کنند، بیماری آلزایمر باشد. ولی در حقیقت بیماری آلزایمر یکی از انواع بیماری‌های فرسایش مغز است.
پاراگانگلیوم چیست؟
پاراگانگلیوم یا کودکتکتروما ، توموری است و از گره عصبی خودمختار اتونوم ایجاد می شود سیستم عصبی، که در پزشکی به عنوان پاراگنگل نیز شناخته می شود. نئوپلاسم می تواند خوش خیم یا بدخیم باشد. با این حال ، اکثر آنها یک تومور خوش خیم هستند. پاراژانگلیوماها را می توان به انواع مختلفی تقسیم کرد: پاراگانگلیوما تمپانیکوم در گوش میانی و در درجه اول زنان در سنین 50 سالگی را تحت تأثیر قرار می دهد. در حالی که پاراگانگلیوما ژوگولار به عنوان تومور گلوموس ژوگولار نیز شناخته می شود و در حفره جگولاریس استخوان تمپورالیس در قاعده استخوان رخ می دهد.
جمجمه. همچنین در پایه جمجمه، اما در سوراخ ژوگولار ، اجرا می شود عصب واگ، جایی که paraganglioma vagale ممکن است ظاهر شود. پاراگانگلیومای احشایی باعث تکثیر سلولی می شود اعضای داخلی؛ به ویژه معمولاً ادرار را تحت تأثیر قرار می دهند مثانه. از طرف دیگر ، Paraganglioma aorticum یک تومور تهاجمی در گره عصبی آئورت است که در نیمی از موارد منجر به مرگ می شود. پاراژانگلیوماها که بطور خاص روی آئورت شکمی تشکیل می شوند و شامل گانگلیون سینوس شکمی می شوند ، گاهی اوقات به عنوان پاراگانگلیومای رتروپریتونئال شناخته می شوند. معمولاً نئوپلاسم به صورت پاراگانگلیوما کاروتیکوم در ناحیه رخ می دهد شریان کاروتید.
انسان ها برای هزاران سال است که در حال مقابله با ویروس ها هستند.
برخی از بیماری های ویروسی، واکسن ها و داروهای ضدویروس امکان جلوگیری از شیوع گسترده عفونت ها و کمک به بهبودی بیماران را برای ما فراهم کرده است.
با این حال فاصله زیادی تا پیروزی در مبارزه در برابر ویروس ها از جمله ویروس کرونا داریم.
اگر می‌خواهید درباره خطرناک ترین بیماری ها، انواع ویروس‌ها، انواع بیماری‌های ویروسی، کشنده‌ترین ویروس جهان، ویروس‌های مرگ آفرین و خطرناک و مرگبارترین ویروس‌های دنیا بدانید، این مطلب را ازدست ندهید.
- هاری
یماری هاری یک بیماری کشنده است که توسط ویروسی که به سیستم عصبی حمله می کند ایجاد می شود. ویروس هاری در بزاق پنهان شده و معمولا توسط گازگرفتن حیوان یا انسان آلوده به فرد سالم منتقل میشود.
اگرچه ظهور واکسن هاری برای حیوانات اهلی در دهه ۱۹۲۰، وقوع بسیار نادر این بیماری در کشورهای توسعه یافته را در پی داشته است، اما این بیماری در هند و بخش هایی از آفریقا همچنان یک مشکل جدی بشمار می آید.
هیپوترمی یک بیماری عمومی است و زمانی رخ می دهد که یک فرد برای مدت طولانی در معرض سرما قرار بگیرد. میانگین دمای طبیعی بدن 37 درجه سانتی گراد است. هیپوترمی زمانی رخ می دهد که دمای بدن به زیر 35 درجه برسد. حتی دمای محیطی بالاتر از 4 درجه نیز سبب هیپوترمی می شود. هیپوترمی معمولا به دلیل خیس شدن، عرق کردن یا افتادن در آب سرد رخ می دهد. ممکن است فرد متوجه فاجعه ای که در حال اتفاق افتادن است نباشد و فرصت اقدامات حیاتی را از دست بدهد. هیپوترمی در صورت عدم بهبودی سبب حمله قلبی، آسیب کبدی، نارسایی کلیه و یا مرگ می شود.
هیپوترمی با سرمازدگی متفاوت است. هنگام وقوع هیپوترمی سرمازدگی نیز می تواند ایجاد شود. در سرما زدگی بخش هایی از بدن در مواجه با سرما آسیب می بینند. بینی، گوش، انگشتان دست و پا از اندام های مستعد سرمازدگی هستند. علایم شامل احساس بی حسی، سفتی و تغییر رنگ پوست به سفید یا خاکستری مایل به زرد در محل آسیب دیده است و در طولانی مدت صدمات شدیدتری به بدن وارد شده یا گاهی به قطع عضو ختم می شود. در هر صورت هیپوترمی نیز مشکل جدی ای است و نیاز فوری به مراقبت های پزشکی دارد.
پارکینسون بیماری‌ای پیش‌رونده است و به مرور زمان بدتر میشود. اما معمولا روند این وخامت کُند است. و بیش از چندین سال طول می‌کشد. بنابراین روند درمانی مناسب می‌تواند به داشتن زندگی عادی در فرد بیمار کمک کند. ومنجر به کاهش تدریجی عملکرد فرد میشود.
تا به حال هیچ‌کس به علل معیوب شدن سلول‌هایی که باعث بروز این بیماری می‌شوند پی نبرده است. اما محققان همچنان در حال انجام مطالعات گسترده برای یافتن پاسخ این سؤال و اثبات علل احتمالی بیماری پارکینسون از جمله بالا رفتن سن و سموم موجود در محیط زیست هستند.
پارکینسون بیماری است که سیستم حرکتی بدن را مختل می‌کند. این بیماری زمانی اتفاق می‌افتد که برخی سلول‌های خاص در مغز دچار مشکل می‌شوند. معمولا این سلول‌های عصبی مسئول تولید ماده‌ی شیمیایی مهمی به‌نام دوپامین هستند. دوپامین ماده‌ای است که با بخش کنترل‌کننده‌ی حرکات بدن در مغز مرتبط است. سیگنال‌هایی که دوپامین به مغز می‌فرستد به ماهیچه‌ها اجازه‌ی حرکت می‌دهند. هنگامی که فرد به پارکینسون مبتلا میشود. این سلول‌های عصبی از کار می‌افتند و دوپامین به اندازه‌ی کافی ترشح نمی‌شود، در نتیجه فرد برای حرکت دچار مشکل میشود.